Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Άνθρωποι vol.7

Φιλία. Ένα θεματάκι που είναι αρκετά καυτό στον καιρό μας. Πολλοί το αγνοούν, άλλοι το θεωρούν δεδομένο, άλλοι δεν έχουν ιδέα περί τίνος πρόκειται και κάνουν ένα μάτσο παπαριές που θεωρούν ότι είναι δικαιολογημένες. Πιστεύω πως όλο και κάτι θα καταφέρω να πω και γι' αυτό το θέμα.


Τι είναι η φιλία; Όπως κάθε άλλος ορισμός, έτσι κι αυτός έχει αλλάξει, χάσει το πραγματικό του νόημα, αλλοιωθεί μέσα στον χρόνο και υποστεί ένα σωρό βασανιστήρια στις μέρες μας. Πλέον φίλο έχουμε κάποιον, ο οποίος θα μας χαϊδεύει τα αυτιά, υποκύπτει σε όσα του λέμε και φέρεται σύμφωνα με αυτό που περιμένουμε και σύμφωνα με αυτά που θέλουμε εμείς να κάνει, ώστε να δείχνουμε "cool" στην υπόλοιπη κοινωνία. Για μισό λεπτό... Φίλους θέλουμε ή μια αγέλη να μας ακολουθεί όπου πάμε και άνευ όρων;

Απ' όσο ξέρω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό, που δεν κατέχει και πολλά, στις παρέες δεν υπάρχει αρχηγός. Αν ήθελες να πάρεις μια απόφαση, θα ρώταγες και τον φίλο σου. Μια βόλτα θες να πας; Ρωτάς τον κολλητό σου και συνεννοείστε για το πού, πότε και πως. Δεν κανονίζεις μόνος σου ή με ένα μέρος της παρέας σου και μετά λες στον άλλο "Αν γουστάρεις, αλλιώς άντε γαμήσου!" Κι ο άλλος άνθρωπος είναι, να περάσει χρόνο με την παρέα του θέλει, με τους φίλους του. Μην κάνεις τον αρχηγό όταν κανένας δεν σε ορίζει. Αν ήθελες υπηρέτες, τότε ήρθες στη λάθος γειτονιά. Fuck off my hood...

Μέσα σε μια παρέα, όταν υπάρχει ένας σκοπός, τουλάχιστον όταν θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν κοινό σκοπό, τότε προσπαθούμε να συμβιβαστούμε όσο γίνεται περισσότερο, ώστε να μπορούν να είναι όλοι ευχαριστημένοι και το βασικό: ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ κι όχι ένα σκορποχώρι. Αν θέλετε δηλαδή να λέγεστε παρέα. Αλλιώς, όπως είπα και νωρίτερα, fuck off my hood και τράβα κατά Μπουρνάζι, που μαζεύονται όλοι οι δήθεν και ψηλομύτες μαζί με τις σαβουρογκόμενές τους.

Από την άλλη, όταν θεωρείς ότι έτσι είναι το φαινόμενο της φιλίας, τότε λυπάμαι πολύ για σένα και για τον καθένα από αυτούς που έχουν αυτή την εντύπωση/ιδέα/πεςτοόπωςθες, γιατί εσύ είσαι ο ηλίθιος της υπόθεσης. Γιατί αν πράγματι έχεις την εντύπωση ότι οι φίλοι σου είναι τα τσιράκια σου, τότε η νοημοσύνη σου έχει καταστραφεί από το πολύ Facebook ή τις πολλές τσόντες που βλέπεις ή οτιδήποτε κάνεις στο internet το οποίο κοροϊδεύουν στο 9gag. Ναι, λίγο πολύ, είσαι καθυστερημένος.... Τι κρίμα. Και σε είχαν σε εκτίμηση τα τσιράκια σου.

Οι φίλοι - για να μην ξεφεύγουμε κιόλας - υπάρχουν για να σε στηρίζουν στις δύσκολες στιγμές, να σε προστατεύουν σε διάφορες καταστάσεις, να σε συμβουλεύουν, να κοινωνικοποιείσαι μαζί τους, να ανοίγεις του ορίζοντές σου. Και όχι μόνο. Όταν έχεις πραγματικούς φίλους, τότε ξέρεις ότι υπάρχει ακόμα εμπιστοσύνη στον ρημάδι αυτό πλανήτη. Μπορεί να είναι μόνο μεταξύ μιας μικρής ομάδας, αλλά υπάρχει. Κι όταν μπορείς να εμπιστευτείς κάποιον, τότε δε φοβάσαι να του πεις ότι σε προβληματίζει.

Και τώρα θα μου πεις, "κι αν τσακωθώ με τους φίλους μου, τι γίνεται;" Να σου απαντήσω και σ' αυτό. Προσωπικά πιστεύω πως πρέπει να βρείτε ποιος έφταιγε. Όχι ότι θα έχει ιδιαίτερη σημασία. Βρείτε το ποιος έφταιξε, το λόγο για τον οποίο έφταιξε και μετά βρείτε ένα τρόπο να τα ξαναβρείτε. Πλακωθείτε στις μάπες, σπάστε χέρια, πόδια, αρχίδια... Μεταξύ φίλων αυτά είναι λογικά πράγματα. Έχω δει φίλους και φίλους να σπάνε ο ένας τα μούτρα του άλλου. Όμως επειδή είναι φίλοι, μετά από την όλη θύελλα και το βρωμόξυλο που έπεσε βρήκαν την άκρη και μόνιασαν. Η αλήθεια είναι ότι ζηλεύω αυτού του είδους την κατάσταση. Γιατί όταν μετά από τον καυγά επέρχεται η συμφιλίωση(ή το σεξ όταν πρόκειται για ζευγαράκια - μην τα βάζουμε όλα σε έναν κουβά), τότε ξέρεις ότι αυτή είναι μια σχέση, μια φιλία που δεν πρόκειται να σπάσει. Όσο κι αν προσπαθούν να μπουν στη μέση τρίτοι, ό,τι κι αν συμβεί ανάμεσά σας, η φιλία σας θα είναι τόσο δυνατή που θα κρατήσει. Μπορεί να ξαναπλακωθείτε στις σφαλιάρες. Αλλά όσο να 'ναι, δε θα είναι για τον ίδιο λόγο. Γιατί θα έχετε βρει τι ήταν αυτό που το προκάλεσε στο παρελθόν και θα το έχετε υπερπηδήσει σαν εμπόδιο. Αυτή είναι η σημασία του "Bro-code".

Βέβαια, αν είναι να τσακώνεστε συχνά-πυκνά, τότε κάποιος είναι ο μαλάκας της υπόθεσης. Πως θα επιλυθεί αυτό το θέμα, δεν το γνωρίζω. Δε θέλω να μάθω κιόλας, γιατί θεωρώ πως δεν με περικυκλώνουν άνθρωποι αυτού του είδους. Αν όμως γίνεται μια στο τόσο και σχεδόν ποτέ, τότε δώσε μια ευκαιρία στον άλλο αν προσπαθήσει να σε πλησιάσει. Μην γίνεσαι γαϊδούρι, γιατί η πιο εύκολη λύση για ένα γαϊδούρι που δεν ακούει είναι μία. Να το πυροβολήσουν. Μπορεί να ακούγεται αντι-φιλοζωϊκό και άλλες τέτοιου είδους καταστάσεις, αλλά αυτό γίνεται. Τα σκοτώνουν γιατί είναι ανυπάκουα.

Για να συνοψίσω σε αυτό το μικρό κείμενο, οι φίλοι δεν υπάρχουν για να σου κάνουν μόστρα, ούτε είναι τα προσωπικά σου αξεσουάρ. Είναι άνθρωποι με αντιδράσεις που δεν προβλέπονται. Λάβε τους σοβαρά υπόψιν την επόμενη φορά που θα θέλεις να πάρεις μια απόφαση. Όταν μιλάς μαζί τους και λες κάτι, μείνε σε αυτά που λες, enter the Bro code ή στη χειρότερη προσπάθησε να συμβιβαστείς. Αλλιώς σου είπα, υπάρχουν και περιοχές όπως το Μπουρνάζι κλπ. Πάψε να είσαι σκατόμυαλος, γιατί δεν καταφέρνεις τίποτα. Ούτε αποδεικνύεις την "αθωότητά" σου, ούτε τίποτα. Και στη χειρότερη είπαμε. Πλακωθείτε στο ξύλο. Αν είναι ο μόνος τρόπος να βρεθεί η λύση, τότε κάντε αυτό. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει χωρίς φίλους να τον νοιάζονται, να τον στηρίζουν, να τον καθοδηγούν όπου χρειάζεται. Ένα από τα πιο πολύτιμα πράγματα που θα σου μείνουν είναι η φιλία σου με άτομα της γειτονιάς σου, οι καυγάδες σας, οι πλάκες σας, τα πάντα που κάνατε μαζί. Είτε καλά είτε κακά. Μάθε να εκτιμάς αυτό το δώρο πριν να είναι αργά.

Θυμήσου ότι στους φίλους δεν συγκαταλέγεται το facebook. Το facebook δεν θα έρθει να σε χτυπήσει συμπονετικά στον ώμο να σου πει "Έλα ρε φίλε, ηρέμησε. Θα περάσει..." Ούτε θα χαρεί να πάει μαζί σου μια βόλτα ώστε να νιώσεις λίγο άνθρωπος, να μοιραστείς τη χαρά σου με κάποιον που ξέρεις κι εμπιστεύεσαι και θα σου πει "Ναι ρε φίλε, ωραίος, καλά τα κατάφερες" ή "Όχι ρε μαλάκα, τι παπαριά ήταν αυτή που έκανες;" Στο Facebook(διαφορετικό link εδώ) γράφεις κάτι και αρχίζει ο κάθε άσχετος να σχολιάζει και μετά σκέφτεσαι εσύ, σύμφωνα με αυτά που σου λένε και δεν σ' αρέσουν "Νταξ', όλοι γίνανε ειδικοί..." Έχε αυτό στο νου, όπως και την αξία της δια προσώπου αντιπαράθεσης.

Αυτό το κείμενο είναι μια ανοικτή πρό(σ)κληση σε εσένα που θα το διαβάσεις. Αν ξέρεις να διαβάζεις. Αν ακούς τη φωνή μου. Αν τα κάνεις όλα αυτά, ξέρεις που να με βρεις. Εγώ θα απαντήσω, σε αντίθεση με σένα που φοβάσαι. Γιατί δεν έχω κάτι να κρύψω από τον φίλο μου.

TR

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου