Δεδομένου του ότι για να γράψω κάτι πρέπει να έχω ένα θέμα για να σχολιάσω και δεδομένου του ότι η συγκεκριμένη σειρά χρειάζεται να έχει το θέμα της αποκλειστικά σε συμπεριφορές που συναντούνται στην καθημερινότητα μέσω διάδρασης, ήρθε η ώρα να σχολιάσω για άλλη μια φορά το πόσο περίεργα λειτουργεί αυτή η μάζα κρέατος που λέγεται "άνθρωπος". Το θέμα αυτού του επεισοδίου: η ανταπόκριση στις προσδοκίες και στο αποτέλεσμα. Τα ακόλουθα είναι όλα αλληγορικές καταστάσεις.
Και βρισκόμαστε πάλι, έτοιμοι να κάνουμε την παραγγελία μας στο εστιατόριο και ζητάμε μπριζόλα. Περιμένουμε με ανυπομονησία να μας έρθει αυτή η ζουμερή μοσχαρίσια, που μας την έχουν πει και γάλακτος. Μας τρέχουν τα σάλια και μόνο στη σκέψη ότι θα την λούσουμε στο λεμόνι, μαζί με αλάτι, πιπέρι και λίγη ρίγανη και θα κόψουμε ένα κομμάτι να το βάλουμε στο στόμα και να μασάμε μέχρι να το ευχαριστηθούμε.
Κι εκεί που περιμένουμε την ωραία την μπριζόλα, με όλα τα στολίδια που μας έχουν υποσχεθεί και όλα τα συνοδευτικά κρασιά κλπ κλπ, μας έρχεται ένα χτικιάρικο ψάρι, που από τη μια είναι παραψημένο έως καμένο κι από την άλλη είναι άψητο. Και μένεις εσύ για μια στιγμή μαλάκας, θεωρώντας πως είναι κάποιο αστείο στην αρχή, αλλά η αλήθεια σε χτυπάει για άλλη μια φορά καθώς βλέπεις τον σερβιτόρο να γυρνάει την πλάτη και να φεύγει. Κοιτάς λίγο δεξιά-αριστερά μπας και δεις καμιά κάμερα και είναι τελικά ο Μπονάτσος που κάνει ακόμα φάρσες. Μετά λες "Κάτσε ρε γαμώτο. ο Μπονάτσος πέθανε εδώ και κάτι χρόνια..." Σύντομα καταλαβαίνεις ότι δεν είναι ούτε ο Σεφερλής, ούτε κανένας από το πιο πρόσφατο Laugh Attack που κάνουν μαλακίες για την τηλεθέαση.
Ξανακοιτάς το ψάρι. Σκέφτεσαι ότι δεν μπορεί να είναι αυτό. Δηλαδή του πούστη, εσύ δεν ζήτησες αυτό το παπάρι! Φωνάζεις το σερβιτόρο και δαγκώνεις τα χείλη σου καθώς τον βλέπεις να έρχεται. Θέλεις να του σπάσεις τα μούτρα, γιατί άλλα είπατε κι άλλα έκανε. Τελικά όταν φτάνει εσύ κάνεις τον "πολιτισμένο" και δεν του λες όσα θες να του πεις. Δείχνεις ότι είσαι ανώτερος(τουλάχιστον αυτό νομίζεις) και μιλάς με ήρεμη φωνή και ΔΕΝ λες ποιο είναι το πραγματικό σου πρόβλημα. Μα είσαι εντελώς βλάκας δικέ μου!
Γιατί να μην του πεις ποιο είναι το πρόβλημα ΣΟΥ?? Επειδή σε σκλαβώνει με τους καλούς του τρόπους; Επειδή δε θες να προκαλέσεις επεισόδιο; Μήπως επειδή ντρέπεσαι; Τότε είσαι ακόμα μεγαλύτερο κορόιδο. Γιατί ρε φίλε, εσύ πας να του ακουμπήσεις τα λεφτά σου για να φας εκείνη τη γαμημένη τη μπριζόλα. Όταν σου έρχεται εκείνο το κωλόψαρο, τι να το κάνεις; Σιγά μην κάτσεις να το φας επειδή ο σερβιτόρος ήταν επαγγελματίας στη δουλειά του και ήξερε όλα τα τερτίπια του επαγγέλματος και σε κατάφερε με την ευγένεια. Από τη στιγμή που δεν έκανε το βασικό - να σου φέρει τη μπριζόλα που ζήτησες - τότε δεν έχει κάνει τίποτα σωστά και έχεις το απόλυτο δίκιο σου να τα κάνεις όλα λαμπόγυαλο εκείνη τη στιγμή. Κι έχεις το δικαίωμα να ζητήσεις τα λεφτά σου πίσω από τη στιγμή που η υπηρεσία που ζήτησες δεν σου δόθηκε.
Συνεχίζοντας, και λαμβάνοντας ως δεδομένο το γεγονός ότι κατάπιες ό,τι μαλακίες σου είπε ο σερβιτόρος αντί να του χωθείς με τα μπούγια και να χωθείς μετά και στον μάγειρα, γιατί είναι μαλάκας και στον εστιάτορα, γιατί έχει άχρηστους υπαλλήλους, κάθεσαι και τρως το κωλόψαρο. Δίνεις τα λεφτά σου σαν ηλίθιος, γιατί για κάποιο λόγο θεωρείς ότι τα αξίζουν για τον κόπο τους αυτοί που σε "περιποιήθηκαν" και φεύγεις με την παρέα σου. Είσαι κατσούφης, δεν ακούς τι σου λένε οι κολλητοί σου και γενικά πλέεις σε άλλο πέλαγο.
Ξαφνικά σου τη βιδώνει και αρχίζεις να φωνάζεις, λες και σου φέρανε λάθος παραγγελία. Δηλαδή παραπονιέσαι για το ότι σου φέρανε λάθος παραγγελία.
Ωραία ρε μεγάλε. Κατάλαβες τι έγινε. Και μπράβο σου που το κατάλαβες και ξεσπάς όπως πρέπει. Αλλά ρε καραγκιόζη του κερατά που κλάνεις μέντες, γιατί ξεσπάς για τους σωστούς λόγους στα λάθος άτομα; Γιατί δεν έκανες όλα τα παραπάνω στο εστιατόριο που ήταν και ο κατάλληλος τόπος; Να ξεμπροστιάσεις εκεί τους πάντες, να γίνει ρεντίκολο ο εστιάτορας και να χάσει πελατεία. Γιατί ξεσπάς στους δικούς σου ανθρώπους; Πόσο πολύ πρέπει να σε έχει βαρέσει η μαλακία στον εγκέφαλο, ώστε να φερθείς σαν κωλάνθρωπος σε εκείνους με τους οποίους μοιράζεσαι τα πάντα και είστε πάντα δίπλα ο ένας στον άλλο; Γιατί βλέποντας το από κάθε άποψη, όταν εκδηλώνεις αυτού του είδους τη συμπεριφορά, τότε ο μαλάκας της υπόθεσης είσαι ΕΣΥ.
Αν όμως έκανες σκηνή στο εστιατόριο, τότε ό,τι μα Ο,ΤΙ και να έλεγε ο σερβιτόρος ή ο εστιάτορας ή οποιοσδήποτε η παρέα σου θα σε στήριζε και θα ενισχυόταν η γνώμη σου και θα υπερίσχυε της κάθε παπαριάς που θα ξεστόμιζε ο σερβιτόρος. Υπάρχει βέβαια ο τρόπος της απάντησης προς τη μάζα όταν προκαλείται γενικό επεισόδιο, αλλά όταν ο προκαλών το επεισόδιο έχει υποστήριξη, τότε και οι θεατές παίρνουν το μέρος του.
To θέμα όλων αυτών που γράφω είναι ότι ο άνθρωπος είναι πραγματικά χέστης ως επί τω πλείστω. Ξεχνάει πότε έχει δίκιο ώστε να το διεκδικήσει. Κι αν δεν το ξεχνάει, αφήνεται να παρασυρθεί από κάθε δικαιολογία που θα του πετάξει κάθε ξεχάνωτος τενεκές. Κι αν, στην περίπτωση που κάποιος το καταλάβει και διεκδικήσει το δίκιο του, τότε τον θεωρούμε άξεστο σκουλήκι, άξιο να τον φάει το χώμα. Όμως δεν είναι έτσι. Ο άνθρωπος που διεκδικεί αυτό που του αναλογεί είναι από τους λίγους γενναίους που έχουν απομείνει. Και δεν πρέπει να τον κατακρίνουμε, αλλά να τον σεβαστούμε, να τον υποστηρίξουμε, να τον μιμηθούμε. Το να κάθεσαι και να τρως στη μούρη κάθε μαλακία που σου πλασάρουν, δείχνει πρώτον ότι εσύ είσαι για τα μπάζα, άχρηστος και καραμαλάκας του κερατά και δεύτερον ότι είσαι μαζοποιημένος. Κι εμένα αυτό δεν μου αρέσει. Μπορεί να παίζω League of Legends όπως κάνουν άλλα 15 εκατομμύρια μαντράχαλοι και μαντραχαλούδες στον πλανήτη, αλλά αυτό δεν επηρεάζει το πως θα είμαι σαν άνθρωπος και πως θα φέρομαι εκτός παιχνιδιού. Μπορεί στο παιχνίδι επάνω να βρίζω γιατί χάνω όπως κι εκείνα τα 15 εκατομμύρια, αλλά εκτός παιχνιδιού θα είμαι ο γνωστός και μη εξαιρετέος Reaper, που με γνωρίζουν οι φίλοι και συγγενείς μου(ΟΚ, οι συγγενείς δε με ξέρουν σαν Reaper, αλλά σε θέμα συμπεριφοράς εννοώ).
Για να κλείσω το μείζον(?) αυτό θέμα, θα συμβουλεύσω τους πάντες να είναι γενναίοι. Με την πλατωνική έννοια που μπορούν να σκεφτούν. Εγώ πάντως όταν το λέω, δεν εννοώ χυδαίοι. Εννοώ γενναίοι. Θα κάνει τον κόσμο καλύτερο απ' ότι είναι τώρα. Ή τουλάχιστον είναι μια δική μου ουτοπική θεωρία κι απλά απευθύνομαι σε τούβλα.
TR
Δεν ειναι ανάγκη να φωνάξεις. Δεν φταίει ο καταστηματάρχης για ενα λάθος ενος σερβιτόρου. Μπορει όντως να ήταν μαλακας και να το κανει συνέχεια, μπορει και οχι. Αν εσυ πας και τα σπασεις όλα, μπορει να εχει προβλημμα αυτος και να απολυθεί χωρις να εχει κανει κατι παρομοιο πριν. Αν αυτος εχει οικογενεια; Ποιος θα ειναι ο χαζος μετα; Εσυ εκανες ανω κατω το καταστημα ή αυτος που εκανε ενα μικρο λαθος; Μπορεις με ηρεμο τροπο να του πεις οτι εκανε λάθος και να ξαναπαρεις παραγγελια. Αν αρνηθει, πολύ απλα μιλας με το αφεντικο.
ΑπάντησηΔιαγραφή