Σήμερα λοιπόν είπα να κάνω μια προσπάθεια να ολοκληρώσω το έπιπλο για το οποίο μίλαγα την προηγούμενη φορά. Δυστυχώς ο φίλος μου ήταν άφαντος, οπότε αναγκαστικά το έκανα μόνος μου. Καλά που με βοήθησε και η αδερφή μου, αλλιώς δεν θα το είχα καταφέρει.
Σήμερα λοιπόν, πήρα τα ξύλα που είχαμε κόψει με τον φίλο μου την προηγούμενη φορά και τα έδεσα μαζί. Τελικά ήταν πιο δύσκολο απ'ότι φανταζόμουν αρχικά. Αλλά αφού το κατάφερα, είμαι πολύ ευχαριστημένος. Έβαλα και κάτι ροδάκια που αγόρασα προχθές από το Praktiker και είναι τζιτζί το έπιπλο. Τώρα έμειναν λίγα πράγματα. Να το περάσω ένα βερνίκι και μετά να συνδέσω τηλεοράσεις, ηχεία, κονσόλες κι όλα τα παρεμφερή. Αυτό ελπίζω να το βγάλω μέχρι την άλλη βδομάδα. Δε θα μου πάρει πολύ. Με καθυστέρησε μόνο το ότι έφυγα για Πάσχα στο χωριό μου, αλλιώς θα το είχα ήδη έτοιμο.
Όταν το ολοκληρώσω θα ανεβάσω μια φωτογραφία για να το δείτε πως είναι.
Σήμερα το πρωί επέστρεψα από το χωριό μου. Το πρωί που φεύγαμε δεν αντιληφθήκαμε τίποτε. Όταν ήμαστε κοντά στην Κατερίνη, μας πήρε τηλέφωνο ο νονός μου, ο οποίος είχε επισκεφθεί το χωριό μου και περίμενε να μας συναντήσει. Όμως το τηλεφώνημά του ήταν για άλλο λόγο και όχι να συναντηθούμε.
Κάποιος δολοφόνησε μια κοπέλα και την πέταξε μέσα σε μια καλαμιά λίγο πιο έξω από το χωριό λίγες ώρες πιο πριν. Ο τύπος την στραγγάλισε. Πρέπει να παραδεχτώ ότι έχει κότσια, γιατί το να κρατήσεις κάποιον μέχρι να του τελειώσουν οι ανάσες θέλει πολύ δύναμη. Και σωματική και ψυχική.
Ο λόγος που την σκότωσε όμως είναι από αυτούς που σε τρελαίνουν: επειδή χώρισαν. Η καημένη η Μαρία, πρόλαβε μόνο μέχρι τα 20 να ζήσει. Ύστερα την σταμάτησε ένας...δεν ξέρω πως να τον χαρακτηρίσω.
Είναι πραγματικά λυπηρό το γεγονός αυτό. Και είναι το πρώτο πράγμα που γράφω μετά την επιστροφή μου. Αντί να μιλήσω για κάτι ευχάριστο, μιλάω για έναν μανιακό ο οποίος δεν μπόρεσε να αντέξει την απόρριψη και ήταν του δόγματος "Ή εγώ ή κανένας" και έκανε κάτι τόσο αποτρόπαιο. Μέχρι που πήγε να την πάρει από τη δουλειά τα ξημερώματα που σχόλαγε από τη δουλειά της και την έφερε στα μισά του δρόμου. Ποιος ξέρει τι της είπε για να την βάλει στο αμάξι του ή αν την έβαλε με το ζόρι.
Την γνώριζα τη Μαρία. Κι όμως είχα τόσο καιρό να την δω, που δεν τη θυμάμαι καν. Περισσότερο λυπάμαι τον αδερφό της, τον Αντώνη, γιατί θα θεωρήσει ότι αυτός φταίει για ό,τι έπαθε η αδερφή του, επειδή το μπαρ από το οποίο σχόλασε η Μαρία ήταν το δικό του. Οι σκέψεις μου είναι μαζί του. Κουράγιο Αντώνη.
Το καθίκι όμως που την σκότωσε, δε σταμάτησε εκεί. Προσπάθησε να την κάψει, για να εξαφανιστούν όλα τα στοιχεία που πιθανόν υπήρχαν και τον ενοχοποιούσαν. Έπειτα προσπάθησε να το σκάσει στη Βουλγαρία και στα Σκόπια, όμως επέστρεψε στον τόπο του εγκλήματος. Επιχείρησε να αυτοκτονήσει με χάπια, αλλά ούτε αυτό έκανε. Στο τέλος, ειδοποίησε τον πατέρα της Μαρίας, ο οποίος βρισκόταν στην εκκλησία το πρωί, για το που βρίσκεται η Μαρία νεκρή.
Δε γνωρίζω περαιτέρω αντιδράσεις του πατέρα ή του Αντώνη. Απλά έχω την πεποίθηση πως θα χρειαστούν πάρα πολύ ψυχολογική βοήθεια. Μακάρι να μπορούσα να κάνω κάτι....
Έχω περάσει χρόνια και χρόνια προσπαθώντας να ελέγξω αυτό που είμαι, χρόνια εξάσκησης στο πως να μπορώ να συγκρατώ τα συναισθήματα που με κατακλύζουν σε κάθε εξωτερικό ερέθισμα. Χρόνια πάλευα και ακόμη παλεύω να γίνω αυτό που ΘΕΛΩ να γίνω και όχι αυτό που παρασύρομαι. Μέχρι τώρα το μόνο που έχω καταφέρει είναι να επιλέγω πότε θα αφήνω ελεύθερο τον θυμό μου. Και πιστέψτε με, αν είχα αυτόν τον άνθρωπο μπροστά μου, δεν θα με σταματούσε κανένας και για κανέναν λόγο. Είναι αρκετά εξωφρενικό αυτό που έγινε ώστε να αφήσω ελεύθερο κάθε κομμάτι οργής που υπάρχει επάνω μου.
Το να ακούω ότι κάποιος σκότωσε την κοπέλα του επειδή τη ζήλευε ή επειδή την αγαπούσε υπερβολικά και το αντίστροφο, είναι ότι πιο παράλογο έχω ακούσει. Γιατί όταν αγαπάς κάποιον, κάνεις τα πάντα για να είναι καλά, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι δε θα είναι μαζί σου. Να είσαι βέβαιος κύριε πως αν σε πετύχω πουθενά δε θα σε αφήσω να σταθείς σε άλλο μέρος. Αν δε με προλάβει άλλος.
Σε κάθε περίπτωση, ό,τι έγινε δε μπορεί να ξε-γίνει. Η Μαρία δυστυχώς δεν είναι μαζί μας πλέον και αυτό δε γίνεται να αλλάξει. Η μεγαλύτερη ειρωνεία είναι ότι περάσαμε από δίπλα της, από το σημείο που την είχε πετάξει ο άλλος σα σκουπίδι, αφού την σκότωσε. Και δεν πήραμε χαμπάρι...
Να είσαι καλά Μαρία, όπου και να είσαι. Ελπίζω να ξεχάσεις τον τρόπο με τον οποίο "έφυγες" τόσο απότομα από αυτόν τον κόσμο. Τα συλλυπητήρια μου και στην οικογένειά σου. Οι σκέψεις μου είναι μαζί τους. Καλό σου ταξίδι Μαρία...
Κι αυτό είναι ένα τραγούδι που σου αφιερώνω εκ βαθέων καρδίας.
Αύριο το λοιπόν θα φύγω κι εγώ για το χωριό μου για να κάνω Πάσχα εκεί. που σημαίνει ότι για λίγες μέρες θα είμαι off και δεν θα γράφω στο blog. Ξέρω ξέρω, εσείς κλαίτε από μέσα σας τώρα, αλλά τι να κάνουμε. Βαριέμαι να πάω στο internet-cafe του χωριού μου.
Όσο για το έπιπλο, έχω βρει και μια αστεράτη τηλεόραση και το μόνο που μένει είναι να καθαρίσω το μέρος που θα βάλω το έπιπλο(καλά πρέπει να συνδέσω και τα κομμάτια). Επομένως όλα πάνε καλά προς το παρόν.
Σήμερα ξεκίνησα να φτιάχνω με ένα φίλο μου το έπιπλο που θα βάλουμε επάνω την τηλεόραση για το PS3. Πιαστήκαμε(για την ακρίβεια ξεπατωθήκαμε) από το πρωί να κόβουμε και να τρίβουμε ξύλα. Προσωπικά, αν και το έπιπλο δεν είναι και από τα καλύτερα που έχει δει ποτέ η ανθρωπότητα, μας άρεσε και των δύο, καθώς ήταν κάτι που ξεκινήσαμε να φτιάξουμε μόνοι μας, χωρίς βοήθεια από κανέναν.
Δεν το ολοκληρώσαμε, γιατί μας πήρε το μεσημέρι και μας έκοψε η λόρδα. Αν και δεν έχει μείνει κάτι ιδιαίτερο να γίνει. Μόνο να συνδέσουμε τα κομμάτια μεταξύ τους και να τα περάσουμε ένα χέρι βερνίκι. Σε λίγες μέρες θα έχω έτοιμο το Play Room που ήθελα να φτιάξω εδώ και λίγους μήνες. Το καλοκαιράκι ίσως του ρίξω κι ένα βάψιμο, αλλά αυτό είναι μακριά ακόμη.
Ελπίζω αύριο να μπορέσω να βιδώσω τα κομμάτια μόνος μου. Είναι περίεργο το έπιπλο και πρέπει να υπάρχει οπωσδήποτε κάποιος να βοηθήσει, αλλά κάπως θα τα βολέψω. Και λέω ότι θα είμαι μόνος μου γιατί δυστυχώς, το φιλαράκι που με βοήθησε σήμερα, αύριο θα ταξιδέψει στο χωριό του για Πάσχα. Καλό Πάσχα σε όλους, παρεμπιπτόντως.
Ήθελες πόλεμο(βασικά δεν τον ήθελες-ήσουν αρκετά βλάκας όμως ώστε να τον αρχίσεις) και πόλεμο θα έχεις. Με Μενιδιάτες δεν μπλέκεις. Και όσο να το κάνουμε, και η Αγία Άννα είναι προάστιο του Μενιδίου. Οπότε πρόσεχε.
Καλά, δεν έκανα και τίποτα το τραγικό. Απλά πήρα ένα τηλέφωνο στην εκπομπή να τον βρίσω, αλλά ο πανικόβλητος φώναξε αμέσως να με κλείσουν από τον αέρα. Και κοκορευόταν μετά ότι πήρα να κλαφτώ. Αφού δε με άφησες να συνεχίσω ρε μυρωδιά! Πως ξέρεις ότι εγώ θα κλαιγόμουνα; Ίσα-ίσα, εσύ είσαι αυτός που κλαίγεται(βασικά φοβάται) γιατί δεν έχεις τολμήσει να πεις ακόμη στο site ότι με έκανες ban γιατί σε δέρνει(το ποιος το ορίζει ο καθένας με τη φαντασία του). Πάρτε και το link για να ακούσετε όσα με άφησε το αφεντικό(θα ξεράσω) να πω.
Λέω το πρώτο, αλλά μπορεί να σε λυπηθώ και να μην κάνω άλλο. Μπαααα, τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν έχω να χάσω τίποτα από σένα, όπως το άλλο το παιδί, που τον εκβίασες για να συνεχίσεις να του δίνεις τον μισθό του.
Άρχισα από χθες να διαβάζω το manga της συγκεκριμένης σειράς. Το είχα δει σε anime, αλλά είναι ανολοκλήρωτο, γιατί η εταιρία που το έφτιαχνε μάλλον χρεοκόπησε.
Η ροή της ιστορίας είναι διαφορετική από το anime(αναμενόμενο), αλλά εμένα εξακολουθεί να με συναρπάζει. Έχει μάχες στη συνέχεια, αλλά ακόμη κι αν το ξέρω το ενδιαφέρον μου δεν μειώνεται καθόλου.
Έπεται και συνέχεια.
Υ.Γ.: Τελείωσα εδώ και καιρό το Seitokai Yakuindomo και αν και γέλασα πολύ, δεν μπορώ να πω ότι με καθήλωσε.
Στη δεξιά μεριά του blog, έχω βάλει στο κάτω μέρος μια λίστα με 10 από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει. Είναι άκρως υποκειμενική η λίστα και βασικά δεν είναι και σωστή, γιατί μερικές από ταινίες αυτές είναι λανθασμένα στη λίστα. Απλά δεν μπορούσα να θυμηθώ τις άλλες ταινίες που έχω δει, ώστε να είναι η λίστα μου ακόμη πιο πλήρης και σωστή.
Γράψτε μου στα σχόλια αν έχετε δει κάποια από τις ταινίες και αν σας άρεσε. Πείτε αν πιστεύετε πως κάποια από τις ταινίες που έγραψα δεν αξίζουν(ας είμαστε ειλικρινείς, έχω βάλει κάποιες άσχετες, το ανέφερα και πιο πριν) και πείτε αν εσείς πιστεύετε πως κάποια άλλη έπρεπε να υπάρχει στη λίστα οπωσδήποτε.
Δεν είναι κάτι το δραματικό, απλά ένα χάος που υπήρχε στη δεξιά μεριά του blog έπρεπε να φύγει ή να διορθωθεί. Και προσπάθησα όσο το δυνατόν καλύτερα να το διορθώσω.
Ελπίζω τώρα να είναι καλύτερα και να σας έρχεται πιο βολικά στο μάτι. Ψηφίστε, αν δεν έχετε ψηφίσει ήδη ή αλλάξτε την ψήφο σας, αν είστε από αυτούς που δεν σας άρεσε πριν και τώρα είναι κάπως καλύτερα.
Το ιδανικό για μένα, θα ήταν να αφήσετε την άποψή σας στα σχόλια και να μου πείτε τι δεν σας αρέσει και να προτείνετε κάποιους τρόπους για να το διορθώσω ώστε να κάνω το blog μου καλύτερο και πιο ευχάριστο.
Και τώρα που βγήκαν οι κολλητοί μου με άδειες απολύσεως από τον στρατό, έχουμε αρχίσει ξανά εκείνες τις πάλαι πότε συναντήσεις μας, στις οποίες φυσικά παίζαμε μπάσκετ. Εννοείται πως ένα σκουριασμένο αυτοκίνητο κινείται γρηγορότερα από εμάς στην παρούσα φάση, αλλά όσο πάει, βρίσκουμε την παλιά μας φόρμα.
Ειδικά τώρα που έχει αρχίσει να κάνει και ζεστούλες, μαζευόμαστε όποτε είμαι ελεύθερος από τη σχολή και πάμε να ρίξουμε και καμιά βολή ή να παίξουμε 1on 1 με όσους έχουμε μαζευτεί. Φτιάχνουμε ένα προσωπικό πρωτάθλημα και διασκεδάζουμε. Καλά, αθλούμαστε κιόλας ταυτόχρονα. Για να μην αναφέρω τη μούρη που πουλάμε στις γκόμενες(και είναι όλες κάτι ξεκωλιάρες εδώ που έρχονται και μας βλέπουν με τους ιδρώτες......άλλο πράμα!).
Τέλος πάντων, είμαι αρκετά χώμα αυτή τη στιγμή, γιατί δύο ματσάκια έπαιξα σήμερα και έβαλα όση δύναμη είχα. Θα παίξω μόνο ένα ματς στο LoL και μετά....όνειρα γλυκά. Έχω και μάθημα στη σχολή αύριο το πρωί....
Πάντα απρόσεχτοι. Κι αν δεν τους κάνεις αυτό που σε θέλουν να κάνεις, βγαίνεις και φταίχτης.
Μόλις έπαιξα ένα ματς στο League of Legends, από τα λεγόμενα ranked(αυτά που παίζουν τα ψώνια). Ο μόνος λόγος που μπήκα, ήταν επειδή ήταν Έλληνες αυτοί που θα έπαιζαν και με κάλεσαν. Δυστυχώς όμως, δεν πρόσεξα ότι ήταν ranked το παιχνίδι, γιατί εγώ δεν παίζω από αυτό το είδος. Και μόλις το κατάλαβα ήταν ήδη πολύ αργά για να φύγω.
Όμως, μερικές ώρες πριν, το status που είχα στο προφίλ μου ήταν το εξής:
"Ranked match? No, thanks!"
Γιατί πολύ απλά δεν μου αρέσει να παίζω ranked, όπως προανέφερα. Δηλαδή επειδή το άλλαξα, σημαίνει ότι άλλαξα και τη γνώμη μου σχετικά με αυτό; Ας ήταν πιο προσεκτικοί κι αυτοί που με κάλεσαν.
Κι επειδή δεν έπαιξα καλά με βρίζαν. Και ξαναρωτάω: εγώ έφταιγα; Ίσως και να έφταιγα, γιατί μπορούσα να φύγω όταν διαλέγαμε χαρακτήρες. Αλλά τόσο μου έκοψε κι εμένα εκείνη τη στιγμή. Το πάθημα (για άλλη μια φορά)γίνεται μάθημα. Τώρα θα βλέπω πρώτα το είδος του ματς, αγνοώντας το ποιος με καλεί.
Τι ήταν κι αυτό που είδα βραδιάτικα ο δύσμοιρος; Καλύτερα να ήμουν τυφλός! Έβλεπα ένα ωραίο βιντεάκι στο youtube(καλύτερα να μην πω ποιο) και ξαφνικά βγάζει η κάμερα μια τύπισσα με τόσο piercing στη μούρη που εκείνη τη στιγμή εγώ......τα χρειάστηκα! Τι πράμα ήταν αυτό ρε σεις; Είπαμε, να βάζετε ένα σκουλαρίκι στη μύτη ή τη γλώσσα, αλλά αυτό το πράμα με κατατρόμαξε! Και υποτίθεται είμαι ο Reaper. Εγώ πρέπει να τρομάζω τους άλλους, όχι το αντίστροφο.
Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι άλλο πράγμα ο καλλωπισμός και άλλο ο εξτρεμισμός. Μη φτάνουμε και στα άκρα. Να περπατάς και να δεις κάτι τέτοιο:
Μετά δε θα ξανακοιμηθείς μέχρι να κοιμηθείς οριστικά.
