Ένα θεματάκι που σκέφτηκα χθες το βράδυ να αναλύσω. Η αυτοθυσία. Τι σημαίνει, σε τι μορφές εμφανίζεται και ό,τι άλλο σκεφτώ αυτή τη στιγμή. Είχα κάτι άλλο στο μυαλό μου, αλλά λέω να το αναβάλω μέχρι νεωτέρας.
Τι σημαίνει λοιπόν το να θυσιάζεται κανείς για κάποιον, κοινώς να αυτοθυσιάζεται; Υπάρχει αρκετή ομίχλη γύρω από το θέμα, καθώς οι απόψεις είναι τόσες όσα και τα ώριμα μυαλά στον πλανήτη: λίγες. Τα υπόλοιπα είναι παραπλανήσεις που λέει ο κάθε "επιστήμονας", που του ήρθε μια μέρα που καθόταν και τα 'ξυνε και θέλει να λέει ότι έχει και άποψη.
Για μένα, η αυτοθυσία είναι να είσαι σε θέση να δώσεις το μέγιστο από αυτά που μπορείς να δώσεις για να βοηθήσεις/συνδράμεις/εξυπηρετήσεις ή όπως αλλιώς θες πες το, έναν φίλο. Βασικά μιλάμε για ΤΟΝ φίλο στην περίπτωση αυτή. Να αποτρέψεις κάτι κακό από το να συμβεί σε εκείνον ή εκείνη που σε ενδιαφέρει περισσότερο από τους υπόλοιπους. Ίσως είναι και περισσότερα από ένα άτομα. Πάντοτε όμως θα σημαίνει ότι εσύ θα στερηθείς από κάτι που θεωρείς σημαντικό, για τη σωτηρία, και την κάθε σωτηρία, ενός ή πολλών σημαντικών ατόμων στη ζωή σου, που δε θέλεις να πάθουν κακό ή να στεναχωρηθούν ή ο,τιδήποτε.
Έχουμε δει αμέτρητα παραδείγματα αυτοθυσίας σε ταινίες του Hollywood. Θεωρώ όμως ότι όλες - αν όχι στην συντριπτική πλειοψηφία τους - παρουσιάζουν τη μορφή του "δίνω τη ζωή μου για να επιβιώσει κάποιος άλλος". Όχι ότι έχει κάτι λάθος αυτή η μορφή, ούτε είναι κατακριτέο το Hollywood που δείχνει αυτό το μοντέλο. Αντιθέτως, δίνει ένα καλό παράδειγμα σε εκείνους που ξέρουν να το ερμηνεύσουν σωστά. Αλλιώς ο καθένας θα σκοτωνόταν για κάποιον άλλο και αυτομάτως θα έπαιρνε τον τίτλο "Ήρωας". Και δεν ταιριάζει σε όλους αυτός ο τίτλος.
Μια άλλη μορφή "αυτοθυσίας", και βάζω τα εισαγωγικά για συγκεκριμένο λόγο, είναι ταυτόχρονα και μία από της πιο ηλίθιες μορφές που έχω ακούσει ποτέ μου. Η θυσία που κάνει κάποιος για τον /την σύντροφό του/της. Και να εξηγήσω γιατί μου φαίνεται τόσο ηλίθια αυτή η περίπτωση, πριν αρχίσει το μπάνιο με τις ντομάτες. Από τη στιγμή, ρε ΤΟΥΒΛΟ, που μπαίνεις στη διαδικασία να συνάψεις σχέση με το άλλο ή το ίδιο φύλο(ποτέ δεν ξέρεις), τότε εννοείται ότι θα κάνεις θυσίες! Πόσο καθυστερημένος/-η πρέπει να είσαι για μην το καταλάβεις; Πραγματικά μου έρχεται να κοπανήσω το κεφάλι μου στον τοίχο κάθε φορά που τυχαίνει και ακούω κάποια κοπέλα να κλαίγεται και να λέει: "Τόσες θυσίες έκανα γι' αυτόν, εκείνος ποτέ δε με σκέφτεται..." και άλλα κλαψομούνικα. Το ίδιο ισχύει και για τους άντρες. Επειδή δηλαδή σε χώρισε η γκόμενα πρέπει να τα βάψεις όλα μαύρα και να σου έρθουν ξαφνικά στο μυαλό όλες οι στιγμές που τις έκανες τα χατίρια - όσο λίγες κι αν είναι - και να τις μετονομάσεις σε θυσίες;
Αυτή είναι απλά η άποψή μου σχετικά με την όλη σύγχυση που επικρατεί γύρω από την έννοια της "θυσίας" και κατ' επέκταση της "αυτοθυσίας". Οι απόψεις εννοείται ότι διαφέρουν, αλλά θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει ένας κοινός άξονας για να κινηθεί κανείς επάνω. Κι από τη στιγμή που δεν έχω ακούσει κάτι που να είναι γενικά αποδεκτό, καθώς είπαμε οι απόψεις διίσταντο, τότε προσπαθώ να δώσω εγώ έναν ορισμό. Επομένως, εγώ το βλέπω κάπως έτσι: η (αυτο)θυσία είναι πολύ κοντά στην στέρηση-αν όχι το ίδιο. Όμως, κάποιος που θα μπει στον κόπο να κάνει αυτή τη γαμημένη θυσία, τότε δεν θα πρέπει ούτε να λυπάται που την έκανε, γιατί είναι ΘΥΣΙΑ και γίνεται ΜΕ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ αυτού που την κάνει, πρώτον, και δεύτερον, να μη θυμάται ξαφνικά ότι την έκανε και να το τσαμπουνάει στο ανάλογο άτομο(ή άτομα) κάθε φορά που θέλει να αναδειχθεί ή να υποχρεώσει τον άλλο να κάνει κάτι ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ. Γιατί τότε πλέον χάνεται κάθε έννοια ευγνωμοσύνης(πως διάολο έφτασα εδώ?!?!?!?!).
Κάνοντας κάτι το οποίο ξέρεις ότι θα ευχαριστήσει τον άλλο, μην περιμένεις ανταπόδοση. Δεν το κάνεις για κάποια αμοιβή. Το κάνεις ακριβώς γιατί θες να τον ευχαριστήσεις. Δεν είναι ούτε επάγγελμα να σου αποφέρει αντίτιμο, ούτε είναι υπόχρεος σε σένα ο άλλος, εκτός αν ΘΕΛΕΙ να σου ανταποδώσει τη χάρη για να σου δείξει ότι σε υπολογίζει ή ότι είναι ντόμπρος άνθρωπος ή γιατί το έχει μέσα του και δεν θέλει να έχει τέτοιου είδους "χρέη" ή ή ή.... Οι παπάδες λένε ότι δεν πρέπει να περηφανεύεσαι για ένα καλό που έχεις κάνει. Εγώ διαφωνώ εν μέρει. Γιατί πιστεύω ότι είναι διαφορετικό το να κάνεις κάτι καλό και το να κάνεις μια θυσία για κάποιον. Σύμφωνα με τη δική μου λογική, εδώ στον Reaper-ό-κοσμο που ζω, όταν κάνεις κάτι καλό, κάνεις μια κοινωνικά αποδεκτή πράξη, για την ευεργεσία του κοινού. Προσωπικά δε θα έλεγα ότι είναι κακό να πεις ότι "έκανα αυτό και νιώθω γαμάτος"(ή περήφανος, γιατί έκανα κάτι που άλλοι κώλωσαν να κάνουν).
Από την άλλη, θεωρώ ότι η θυσία που κάνεις δεν έχει κανένα λόγο προβολής. Δεν είναι διαφήμιση της Q(Q) που παίζει να έχει τους λιγότερους πελάτες και επιστράτευσε μέχρι και την Δούκισσα Νομικού σε ένα βίντεο, μπας και κάνει καμιά πώληση(μεταξύ μας...δύσκολο). Τη θυσία την κάνεις γιατί θέλεις. Ο Αβραάμ πήγε να θυσιάσει το γιο του τον ίδιο, γιατί ήθελε να αποδείξει ότι έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στην κρίση του Θεού που πίστευε. Ή τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ. Επομένως, για κάποιον που απλά ακύρωσε π.χ. μια βόλτα με τους φίλους του ή την οικογένειά του για να είναι με την κοπέλα/αρραβωνιαστικιά κ.ο.κ. είναι γελοίο να λέει ότι έκανε "θυσία" εκείνη τη στιγμή.
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια άλλη μορφή που παρουσιάζεται σήμερα ως θυσία ενώ στην πραγματικότητα είναι κάτι το μηδαμινό. Και ειλικρινά, βαριέμαι να σκεφτώ κάτι άλλο. Ήδη μου πήρε αρκετό καιρό να ολοκληρώσω το κείμενο αυτό. Και είναι πολύ εκνευριστικό να προσπαθείς να καλύψεις τα πάντα σε ένα κείμενο. Ίσως αν προσέξω κάτι στο εγγύς μέλλον, να το σχολιάσω, αλλά προς το παρόν αφήνω τα πάντα σε αυτό το σημείο. Περιέγραψα το πόσο χαζό ακούγεται να λες ότι κάνεις θυσίες σε μια σχέση. Τα άλλα είναι περιττά. Για τώρα.
TR
Μια άλλη μορφή "αυτοθυσίας", και βάζω τα εισαγωγικά για συγκεκριμένο λόγο, είναι ταυτόχρονα και μία από της πιο ηλίθιες μορφές που έχω ακούσει ποτέ μου. Η θυσία που κάνει κάποιος για τον /την σύντροφό του/της. Και να εξηγήσω γιατί μου φαίνεται τόσο ηλίθια αυτή η περίπτωση, πριν αρχίσει το μπάνιο με τις ντομάτες. Από τη στιγμή, ρε ΤΟΥΒΛΟ, που μπαίνεις στη διαδικασία να συνάψεις σχέση με το άλλο ή το ίδιο φύλο(ποτέ δεν ξέρεις), τότε εννοείται ότι θα κάνεις θυσίες! Πόσο καθυστερημένος/-η πρέπει να είσαι για μην το καταλάβεις; Πραγματικά μου έρχεται να κοπανήσω το κεφάλι μου στον τοίχο κάθε φορά που τυχαίνει και ακούω κάποια κοπέλα να κλαίγεται και να λέει: "Τόσες θυσίες έκανα γι' αυτόν, εκείνος ποτέ δε με σκέφτεται..." και άλλα κλαψομούνικα. Το ίδιο ισχύει και για τους άντρες. Επειδή δηλαδή σε χώρισε η γκόμενα πρέπει να τα βάψεις όλα μαύρα και να σου έρθουν ξαφνικά στο μυαλό όλες οι στιγμές που τις έκανες τα χατίρια - όσο λίγες κι αν είναι - και να τις μετονομάσεις σε θυσίες;
Αυτή είναι απλά η άποψή μου σχετικά με την όλη σύγχυση που επικρατεί γύρω από την έννοια της "θυσίας" και κατ' επέκταση της "αυτοθυσίας". Οι απόψεις εννοείται ότι διαφέρουν, αλλά θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει ένας κοινός άξονας για να κινηθεί κανείς επάνω. Κι από τη στιγμή που δεν έχω ακούσει κάτι που να είναι γενικά αποδεκτό, καθώς είπαμε οι απόψεις διίσταντο, τότε προσπαθώ να δώσω εγώ έναν ορισμό. Επομένως, εγώ το βλέπω κάπως έτσι: η (αυτο)θυσία είναι πολύ κοντά στην στέρηση-αν όχι το ίδιο. Όμως, κάποιος που θα μπει στον κόπο να κάνει αυτή τη γαμημένη θυσία, τότε δεν θα πρέπει ούτε να λυπάται που την έκανε, γιατί είναι ΘΥΣΙΑ και γίνεται ΜΕ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ αυτού που την κάνει, πρώτον, και δεύτερον, να μη θυμάται ξαφνικά ότι την έκανε και να το τσαμπουνάει στο ανάλογο άτομο(ή άτομα) κάθε φορά που θέλει να αναδειχθεί ή να υποχρεώσει τον άλλο να κάνει κάτι ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ. Γιατί τότε πλέον χάνεται κάθε έννοια ευγνωμοσύνης(πως διάολο έφτασα εδώ?!?!?!?!).
Κάνοντας κάτι το οποίο ξέρεις ότι θα ευχαριστήσει τον άλλο, μην περιμένεις ανταπόδοση. Δεν το κάνεις για κάποια αμοιβή. Το κάνεις ακριβώς γιατί θες να τον ευχαριστήσεις. Δεν είναι ούτε επάγγελμα να σου αποφέρει αντίτιμο, ούτε είναι υπόχρεος σε σένα ο άλλος, εκτός αν ΘΕΛΕΙ να σου ανταποδώσει τη χάρη για να σου δείξει ότι σε υπολογίζει ή ότι είναι ντόμπρος άνθρωπος ή γιατί το έχει μέσα του και δεν θέλει να έχει τέτοιου είδους "χρέη" ή ή ή.... Οι παπάδες λένε ότι δεν πρέπει να περηφανεύεσαι για ένα καλό που έχεις κάνει. Εγώ διαφωνώ εν μέρει. Γιατί πιστεύω ότι είναι διαφορετικό το να κάνεις κάτι καλό και το να κάνεις μια θυσία για κάποιον. Σύμφωνα με τη δική μου λογική, εδώ στον Reaper-ό-κοσμο που ζω, όταν κάνεις κάτι καλό, κάνεις μια κοινωνικά αποδεκτή πράξη, για την ευεργεσία του κοινού. Προσωπικά δε θα έλεγα ότι είναι κακό να πεις ότι "έκανα αυτό και νιώθω γαμάτος"(ή περήφανος, γιατί έκανα κάτι που άλλοι κώλωσαν να κάνουν).
Από την άλλη, θεωρώ ότι η θυσία που κάνεις δεν έχει κανένα λόγο προβολής. Δεν είναι διαφήμιση της Q(Q) που παίζει να έχει τους λιγότερους πελάτες και επιστράτευσε μέχρι και την Δούκισσα Νομικού σε ένα βίντεο, μπας και κάνει καμιά πώληση(μεταξύ μας...δύσκολο). Τη θυσία την κάνεις γιατί θέλεις. Ο Αβραάμ πήγε να θυσιάσει το γιο του τον ίδιο, γιατί ήθελε να αποδείξει ότι έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στην κρίση του Θεού που πίστευε. Ή τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ. Επομένως, για κάποιον που απλά ακύρωσε π.χ. μια βόλτα με τους φίλους του ή την οικογένειά του για να είναι με την κοπέλα/αρραβωνιαστικιά κ.ο.κ. είναι γελοίο να λέει ότι έκανε "θυσία" εκείνη τη στιγμή.
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια άλλη μορφή που παρουσιάζεται σήμερα ως θυσία ενώ στην πραγματικότητα είναι κάτι το μηδαμινό. Και ειλικρινά, βαριέμαι να σκεφτώ κάτι άλλο. Ήδη μου πήρε αρκετό καιρό να ολοκληρώσω το κείμενο αυτό. Και είναι πολύ εκνευριστικό να προσπαθείς να καλύψεις τα πάντα σε ένα κείμενο. Ίσως αν προσέξω κάτι στο εγγύς μέλλον, να το σχολιάσω, αλλά προς το παρόν αφήνω τα πάντα σε αυτό το σημείο. Περιέγραψα το πόσο χαζό ακούγεται να λες ότι κάνεις θυσίες σε μια σχέση. Τα άλλα είναι περιττά. Για τώρα.
TR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου