Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Άνθρωποι vol.5

Ενόψει της επετείου της 17ης Νοεμβρίου, σκέφτηκα να πω μερικά πραγματάκια για το τι περνάει από το μυαλό μου τις ώρες αυτές. πρόσφατα χρειάστηκε να βρεθώ στο Πεδίον του Άρεως, για να παραλάβω ένα βιβλίο για τη σχολή μου. Και μιας και ήμουν κατά κει, σκέφτηκα να περάσω μια βόλτα κι από το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το ιστορικό κτίριο όπου έλαβε μέρος η επανάσταση κατά της δικτατορίας. Αυτό που είδα δύσκολα περιγράφεται με λόγια, αλλά θα θα κάνω ό,τι μπορώ.



Η παρακμή σε όλο της το μεγαλείο. Όταν φτάνεις κοντά στο Πολυτεχνείο, το πρώτο πράγμα που βλέπεις είναι όλα τα πρεζόνια στην Τοσίτσα. Από αρκετά μεγάλη απόσταση σε βαράει μια μυρωδιά κατρουλίλας, και καταλαβαίνεις ότι αν πας πιο κοντά ή θα σε κλέψουν ή θα σε δείρουν ή ή ή.....

Ποτέ δεν ξέρεις από που θα σου έρθει στο συγκεκριμένο δρόμο. Αναρωτιέμαι πως μπορούν οι φοιτητές  και πηγαίνουν για μάθημα από την είσοδο εκείνη. Εγώ μπήκα από την άλλη. Έδειχνε να είναι πιο ασφαλής. Αν και πάλι υπήρχαν κάτι τύποι που κοίταζαν το ίδιο περίεργα που τους κοίταζα κι εγώ.

Με τούτα και με κείνα, τους είχα όλους στα υπ'όψιν για κάθε περίπτωση και συνέχισα το δρόμο μου. Μπαίνοντας στο κτιριακό αυτό συγκρότημα, αμέσως λυπήθηκα τους κακόμοιρες και τις κακόμοιρες που ονειρεύονταν να μπουν στο Πολυτεχνείο. Αναρωτιέμαι τι σκέφτηκαν όταν είδαν αυτά που κι εγώ είδα μόλις πέρασα την πύλη. Κατεστραμένα σημεία, τοίχοι βαμμένοι,  κακοσυντηρημένα κτίρια και γενικά μια άθλια κατάσταση. Τα φυτά που είχαν στα παρτέρια, κάπως κρατιούνται. Έχουν βάλει και αυτόματο πότισμα, οπότε κάπως συντηρούνται.

Κάνοντας μια βόλτα στο προαύλιο, πέρασα από ένα σημείο όπου κάτι βρώμαγε. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα πως είτε κάποιον έσφαξαν τα προαναφερθέντα  πρεζάκια ή κάποιο ζώο ψόφισε σε εκείνο το σημείο. Δεν σταμάτησα περαιτέρω να το ανακαλύψω. Θα κολλήσουμε καμιά πανούκλα και θα τρέχουμε για εμβόλια μετά... Συνέχισα.

Πήγα στο μπροστινό μέρος όπου τα ιστορικά εκείνα γεγονότα του 1973 έλαβαν μέρος και η περίφημη εκείνη πύλη έπεσε από το τανκ το πρωί της 17ης Νοεμβρίου. Η πύλη είναι σε αυτήν τη κατάσταση που φαίνεται στη φωτογραφία. Είναι πραγματικά συγκινητικό για κάποιον σαν εμένα, που σέβεται την ιστορία και τη χρησιμοποιεί για να προλάβει μελλοντικά λάθη υπεράνω του κανονικού, να βλέπω αυτό το ιστορικό αντικείμενο, κάτι που ποτέ δεν πίστευα ότι θα έβλεπα. Δυστυχώς δεν τράβηξα δική μου φωτογραφία και γι' αυτό λυπάμαι. Διότι δεν θυμάμαι την σημερινή κατάσταση της πύλης.

Κοιτάζοντας την πύλη, θυμήθηκα όλα όσα μας είχαν μάθει οι δάσκαλοι που είχα στο Δημοτικό και σε όλη τη μαθητική μου πορεία, σχετικά με την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Είχα κάνει και μόνος μου λίγη έρευνα όταν άρχισα να εξοικειώνομαι με το ίντερνετ και όλα αυτά μου δημιούργησαν την αίσθηση ότι άκουγα τις φωνές των φοιτητών τότε και πραγματικά συγκινήθηκα.

Δε θα μπορούσα να πω όμως το ίδιο και για το μνημείο του άγνωστου φοιτητή, το οποίο είναι άσχημα σημαδεμένο. Η εικόνα στην αρχή του κειμένου είναι το ένα μέρος, εκείνο που δείχνει την κατάντια του κτιρίου. Αυτή εδώ στα αριστερά, δείχνει την υπόλοιπη άποψη του μνημείου. Το σύμβολο των αναρχικών. Μπράβο μαλάκες! Καταφέρατε και κάνατε ένα σύμβολο μνήμης και απόδοσης φόρου τιμής, σκουπίδι. Αλλά και τα υπόλοιπα κομματόσκυλα δεν πάνε πίσω.

Τα συνθήματα της ΚΝΕ και όλων των υπόλοιπων καραγκιόζηδων που έχουν σημαδέψει τους τοίχους του Πολυτεχνείου, είναι απλά ντροπή για τον χώρο. Υποτίθεται ότι εκεί μέσα έγινε ολόκληρος αγώνας για να επανέλθει η Δημοκρατία. Μόνο εγώ ένιωσα δεός εκεί μέσα; Μαζί με την αηδία για την κατάσταση του συγκροτήματος δηλαδή.

Αφού πήρα και την πίκρα αυτή, έφυγα από το μέρος εκείνο με βαριές σκέψεις και είπα να δω το πίσω μέρος. Και μόλις το είδα, σοκ! Πρέπει να παραδεχτώ ότι αν και ΤΕΙ, η σχολή μου στο Αιγάλεω είναι σε καλύτερη κατάσταση από αυτό που είδα εκεί. Και δεν ήταν και κάτι το καλλιτεχνικό να πω ότι πάει στο διάλο. Όλα ήταν συνθήματα, μουτζούρες, μαλακίες... Και αυτή είναι η παιδεία μας. Τα καμάρια μας. Που φοιτούν σε ένα ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Τα ρεμάλια που θα κυβερνήσουν αργότερα τη χώρα!

Κάνοντας μια βόλτα στα τμήματα Αρχιτεκτόνων, Μηχανολόγων και Πολιτικών Μηχανικών, είδα ότι η εξωτερική εικόνα συνεχίζεται και μέσα. Συνθήματα στους τοίχους, μπινελίκια και ό,τι μαλακία βάζουν στο μυαλό τους(ποιο μυαλό γαμώτο, τι λέω;;;;) αυτές οι διάνοιες, βρίσκεται σε μορφή αερογραφίας, μαρκαδορογραφίας και οποιασδήποτε άλλης μορφής -γραφίας. Πως καταντήσατε έτσι ένα χώρο που δόθηκε μια μάχη για πραγματική ελευθερία; Μια από τις λίγες ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ για ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ;

Το μόνο που έχει απομείνει για το Πολυτεχνείο, είναι το όνομα και το παρελθόν του. Όλα τα άλλα έχουν καταστραφεί. Και δεν μιλάω μόνο για τις φθορές του χρόνου. Τα σημεία που τα έχει σπάσει ανθρώπινο χέρι είναι εμφανή. Και η τόσο ψωροπερήφανη "Γενιά του Πολυτεχνείου" έχει γαμηθεί. Τους έχει φάει η μαλακία όλους εκεί μέσα. Η Δαμανάκη κάθεται και την ξύνει και όλοι οι υπόλοιποι που υποτίθεται ότι θεωρούνται και ήρωες-μη χέσω-δεν εμφανίζονται πουθενά. Ποιος ξέρει από που τα οικονόμησαν και την έκαναν Λάκηδες.

Έπειτα, όταν βλέπεις έγγραφα όπως αυτό εδώ, τα οποία είναι ΧΩΡΙΣ ΥΠΟΓΡΑΦΗ γιατί ο συγγραφέας είναι χέστης και δεν βάζει το όνομα του, αρχίζεις και πάλι να μπαίνεις σε σκέψεις και λες ποια μπορεί να είναι η αλήθεια. Όταν όμως έχει να πεις κάτι τόσο σημαντικό όσο το κείμενο παραπάνω, τότε δεν κωλώνεις και βάζεις την υπογραφή σου. Τι να λέμε όμως τώρα, όλοι γίναν κριτές...

Καταστράφηκε η χώρα μας. Καταστράφηκε η ιστορία μας. Καταστράφηκε το μέλλον μας. Δεν είμαι πεσιμιστής, απλά ρεαλιστής. Τι άλλο μένει να καταστραφεί; Κάτι θα βρουν. Σε αυτό είναι μανούλες. Όταν πρόκειται για καταστροφή όλοι είναι εξπέρ.

Ρε δε γαμιέστε όλοι λέω 'γω;

TR

2 σχόλια:

  1. Και αυτο ειναι αποδειξη οτι το συστημα της παιδειας μας είναι γτπ. Ενα σωρο προβατα ειναι στο ΕΜΠ και στα υπολοιπα πανεπιστήμια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. και να φανταστεις οτι σκεφτομουν να παω αθηνα στην επαιτειο του πολυτεχνειου μονο και μονο για να αναβιωσω αυτες τις ''γεματος δεος'' σκηνες που θα πρεπει να εζησαν ολοι αυτοι οι φοιτητες το 73΄...

    αλλα βεβαια ξεχασα πως σε αυτη τη χωρα οσοι θελουν να επαναστατησουν μπορουν βεβαιως...υπαρχει ελευθερια ως προς αυτο μα μετα βρισκουν αυτοι τον τροπο τους και γινονται ''Δαμανακηδες του Σημερα''

    ΑπάντησηΔιαγραφή