Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

Άνθρωποι vol.12 part 2

Κι αφού επιτέλους βαρέθηκα αρκετά και άκουσα μερικά ζαβά στο ενδιάμεσο από τότε που έγραψα το αρχικό κείμενο, θεωρώ πως είναι πλέον ώρα να συνεχίσω το γιατί κάθομαι και παίζω ακόμα. Το βασικό που κάποιος πρέπει να ξέρει πάντως, είναι πως όταν ασχολείσαι με κάτι περισσότερο χρόνο απ' ότι με οτιδήποτε άλλο έχεις ασχοληθεί ποτέ σου, τότε δεν λες απλά ότι είσαι φανατικός. Είναι η ζωή σου. Και σε κάποια σημεία κάνεις προσθήκη και άλλων δραστηριοτήτων.

To λοιπόν η ιστορία έχει ως εξής: η τεχνολογία εξελίσσεται και υπάρχουν άτομα που μπορούν να την αξιοποιήσουν σε περισσότερους από 5 τομείς ώστε να την απολαμβάνει η ανθρωπότητα. Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι ένας από αυτούς τους τομείς. Ένας τρόπος να διασκεδάζει κανείς στο σπίτι εύκολα και πολλές φορές με παρέα. Πολλοί δυσανασχετούν με τον συγκεκριμένο τρόπο διασκέδασης. Κυρίως άνθρωποι που είναι  πολύ παλαιάς σχολής, αλλά και μερικοί των τελευταίων γενεών.

Με ρώτησε ένας γνωστός πριν αρκετό καιρό γιατί κάθομαι και ασχολούμαι με τα ηλεκτρονικά και γιατί μου αρέσουν. Συγκεκριμένα, μου είχε πει κιόλας "Τι κάθεσαι μέσα; Αν βγεις έξω θα δεις κόσμο, θα γνωρίσεις καινούριες φάτσες, άλλους ανθρώπους... Μέσα που κάθεσαι χαλάς τα μάτια σου και δε θα βρεις γυναίκα".

Δεκτόν. Δε θα βρω γυναίκα όταν κάθομαι μέσα, δε θα γνωρίζω κανέναν και θα χαλάσω τα μάτια μου. Όμως αν βγω έξω χωρίς να δίνω σημασία στον καιρό, θα αρρωστήσω. Αν βγω έξω και πάω για γνωριμίες μπορεί στις 5 απόπειρες που θα κάνω, οι 6 να είναι αποτυχημένες με τα σούργελα που τριγυρνάνε στον κόσμο, θα τσατιστώ με τους τραμπούκους που θα βάλουν για μπράβους, θα με πιάσουν τα διαόλια μου και στο τέλος θα πιαστούμε στα χέρια και πολύ πιθανόν κάποιος θα φτάσει στο ΚΑΤ ή στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα. Οπότε και εγώ θα χαλαστώ και η μούρη κάποιου θα γίνει κρέας.

Πρέπει να αρχίσει να καταλαβαίνει ο κόσμος ότι δεν έχουμε όλοι τα ίδια ενδιαφέροντα. Εσένα σε ενδιαφέρει να γαμιέσαι κάθε βράδυ με άλλη γυναίκα, εγώ γουστάρω να βλέπω διαστημικά γραφικά και να περνάω καλά με τους φίλους μου. Ποιοι είναι περισσότεροι; Εσείς οι δύο; Ή εμείς οι "όσοι-μαζευτούμε-κάθε-φορά"; Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να σταματήσω/παρατήσω/μην αρχίσω να αγαπάω αυτό που μου δίνει η τεχνολογία και η εξέλιξή της, για να "έχω παρέα". Επειδή κάθομαι μέσα σημαίνει ότι δεν έχω παρέα; Για κάναν forever alone με περνάς δηλαδή;

Ακούγονται παράπονα γιατί τα μικρά παιδιά μένουν πλέον μέσα αντί να βγαίνουν έξω να παίξουν καμιά μπάλα με τους φίλους τους. Λοιπόν σας έχω νέα. Με τους φίλους τους παίζουν! Και το ακόμα πιο σοκαριστικό; Παίζουν μπάλα!!!



Όχι ρε μαλάκα, τι βρήκα εδώ; Ποδοσφαιράκι στο PS3; Θα έρθει η συντέλεια του κόσμου μήπως; Πολλοί τώρα θα σκεφτούν ότι δεν είναι το ίδιο το να παίζεις σε ένα γηπεδάκι με το να είσαι στον καναπέ και να κουνάς δυο μοχλούς. Πως δεν είναι το ίδιο; Εγώ θυμάμαι πως όταν ήμουν μικρός και παίζαμε με τους φίλους μου στις αλάνες, λέγαμε "Εγώ είμαι ο Beckham! Εγώ είμαι ο Ronaldo! Eγώ είμαι ο Roberto Carlos!" Ποια η διαφορά επομένως του να είσαι ένας παίκτης και να είσαι μια ολόκληρη ομάδα; Που είναι το κακό; Είμαι από μια γενιά που πρόλαβε και το παιχνίδι στις αλάνες, αλλά η ίδια γενιά ήταν που είδε να γεννιούνται οι οικιακές συσκευές διασκέδασης, ή αλλιώς κονσόλες.

Kι αφού είδαμε ότι το μέλλον στο κελεπούρι βρίσκεται μέσα σε αυτές τις κονσόλες αρχίσαμε να αφήνουμε τις αλάνες σιγά-σιγά. Δεν τις εγκαταλείψαμε. Μόνο μειώσαμε το χρόνο που ήμασταν έξω. Όταν πλέον μεγαλώσαμε λίγο παραπάνω και άρχισαν να βγαίνουν παιχνίδια βαρβάτα, όπως τα GTA κλπ, τότε αφήσαμε εντελώς τις αλάνες.

Πλέον, στην 3η γενιά κονσολών που μας αφήνει για την 4η, η οποία έχει ήδη ξεκινήσει αποτυχημένα με το  Wii U, έχει γίνει η εισαγωγή για τρόπους με τους οποίους μπορούν οι gamers ανά τον κόσμο να γνωρίζονται μεταξύ τους, να συζητάνε τα αγαπημένα παιχνίδια τους, να δίνουν ο ένας συμβουλές στον άλλο κλπ. Στην 4η γενιά αυτό το στοιχείο θα ενδυναμωθεί ακόμα περισσότερο. Επομένως, πάρ' τ' αρχίδια μου που θα μου πεις ότι δε γνωρίζω κόσμο με το να κάθομαι σπίτι!! Σε πληροφορώ μάλιστα ότι θα βρω άτομα τα οποία θα έχουν ακριβώς τα ίδια γαμημένα ενδιαφέροντα με μένα. Και θα είναι και πιο ασφαλής οι γνωριμίες (αυτό είναι σχετικό), καθώς εάν δω τον άλλο ότι είναι περίεργος, μπορώ να τον κλείσω κατάμουτρα, να τον διαγράψω από τις επαφές μου και να τον μπλοκάρω.

Δεν μπορώ να το καταλάβω, δηλαδή μόνο το facebook είναι αποδεκτό μέσο γνωριμιών; Κι αυτό βασίζεται σε γαμημένη τεχνολογία. Γιατί δε λένε τίποτα γι' αυτό; Επειδή δηλαδή εκεί έχει λογαριασμό το κάθε πουτανάκι κι ανεβάζει τις ξεκωλιάρικες φωτογραφίες του, με το στριγκάκι μες τον κώλο από τα 12 και με το μακιγιάζ πουτάνας στη μούρη, αυτό δεν μετράει σαν καταστρεπτική επίπτωση; Το λέμε "σελίδα κοινωνικής δικτύωσης", για να κρύψουμε ότι είναι ένα διαδικτυακό μπουρδέλο; Για να μην προσβάλλονται οι χρήστες του; Την ίδια φιλοσοφία με το PlayStation Network και το Xbox Live ακολουθεί. Τα ίδια χαρακτηριστικά έχουν και τις ίδιες δυνατότητες. Για να μην πω ότι οι κονσόλες το γαμάνε το facebook, γιατί έχουν και καλύτερα παιχνίδια.

Αλλά και πάλι, το να φωνάζω εγώ εδώ και να βρίζω τους πάντες που είναι στραβόμυαλοι, δεν έχει αποτέλεσμα. Δεν γίνεται να βγάλω το μυαλό μου και να το βάλω σε κάποιον άλλο, για να δει πως βλέπω εγώ τα πράγματα και να δει γιατί σκέφτομαι όπως σκέφτομαι. Αλλά δε βαριέσαι; Καλά να 'μαι, να ρίχνω βρισίδια. Λες και θα μου πει κανείς τίποτα...

TR

2 σχόλια:

  1. Θα διαφωνήσω μονο λίγο για τις αλάνες. Αν το παιδι δεν βγει έξω όταν είναι μικρο (τουλάχιστον μέχρι τα 12) τότε στάνταρ θα δημιουργήσει ψυχολογικα. Ωραίο το gaming αλλά με όριο (αν εισαι 12).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και πετάγομαι εγώ για να ρωτήσω "για ποιες αλάνες μιλάμε πλέον;" Είχα 2-3 αλάνες στην περιοχή μου όταν πήγαινα δημοτικό, τώρα έχω τρεις πολυκατοικίες στη θέση τους. Βέβαια πάντα υπάρχουν μέρη (πάρκα κλπ) που μπορείς να πας τα παιδιά σου να κοινωνικοποιηθούν. Καλά τα games αλλά, όπως είπε και το Αφεντικό από πάνω, στα μικρά παιδιά χρειάζεται ένα όριο. Και στο λέει τώρα άτομο που μικρός έκραζε το όριο που του έβαζαν οι γονείς του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή