Μιας και σήμερα είναι Χριστούγεννα, λέω να γράψω κι εγώ κάτι που να έχει σχέση με την εποχή. Σκεφτόμουν να γράψω νωρίτερα ένα κείμενο με το περιεχόμενο αυτό, αλλά δεν ήξερα τι να γράψω. Ακόμα δεν ξέρω. Κάτι θα σκεφτώ όμως. Ολόκληρη χρονιά φτάνει στο τέλος της. Όλο και κάποιοι θα πρέπει να κάνουν ένα revise σε ό,τι έγινε τη χρονιά που λήγει σε λίγες μέρες.
Έρχεται στο τέλος του το 2011 και ενώ κάποτε συνηθίζαμε ωσάν Ελληνάρες να βγαίνουμε από τα ρούχα μας λόγω εορτών όπως αι κοπελούδαι αμπάβ, πλέον δε βγάζουμε ούτε τις χιλιοφορεμένες και τρύπιες κάλτσες μας, να τις κρεμάσουμε στο τζάκι μπας και μας αφήσει κάνα δώρο ο Αϊ Βασίλης. Αλλά μάλλον θα πάρει και τις κάλτσες εκείνες φέτος με τα μαύρα χάλια που οδηγηθήκαμε στη διάρκεια της χρονιάς.
Αυτά που είδαμε φέτος ήταν η λογική και αναμενόμενη συνέχεια της προηγούμενης χρονιάς. Πήγαμε από το κακό στο χειρότερο, η οικονομική κατάσταση του μέσου ελληνικού νοικοκυριού έχει στενέψει κατά πολύ και πλέον το ποσοστό ανέργων και αστέγων έχει εκτοξευτεί. Η εξαθλίωση στους δρόμους χτυπάει κόκκινο, η παιδεία των Ελλήνων φοιτητών γίνεται σκατά(κυριολεκτικά-δεν ξέρετε τι παίζει μέσα στα ανώτατα εκπαιδευτικά όσοι δεν είστε αυτήν τη περίοδο) και γενικά μας κάνουν να βάζουμε τα χέρια μας και να βγάζουμε τα μάτια μας.
Κάπου στα τέλη Μαΐου εμφανίστηκε το "Κίνημα των Αγανακτισμένων", οι οποίοι στην αρχή φαίνονταν να είναι ένα ενιαίο σύνολο με συγκεκριμένη ιδεολογία και άποψη. Αλλά τελικά, όπως πολύ καλά χαρακτήρισε ένας περιπτεράς όταν τους μαζεύαν οι μπάτσοι και διέλυσαν τους ινδικούς τους καταυλισμούς, είχε μετατραπεί στο κίνημα των πρεζάκιδων, των τοξικομανών και τον αστέγων. Είχα περάσει μερικές φορές από το Σύνταγμα εκείνη την περίοδο. Μία γιατί ο πιτσιρίκος από δω είχε γενέθλια και ήθελε να μας κεράσει και μία επειδή είχα μια εργασία κι έπρεπε να πάω στα τρία ξενοδοχεία που είναι εκεί στο Σύνταγμα. Μόνο αηδία μου προκάλεσε η επίσκεψη αυτή. Ακόμη κι αν έμεινα για λίγα λεπτά.
Αργότερα, προς το τέλος του καλοκαιριού, όλοι ακούγαμε για τα νέα μέτρα που θα έρχονταν και κρατούσαμε την ανάσα μας. Ο φίλτατος Βενιζέλος, αυτό το γουρούνι με ζωστήρα, που κατά τ' άλλα είναι και εξπέρ στα οικονομικά και στον ελεύθερό του χρόνο κάνει τον υπουργό, προανήγγειλε αυστηρότατα μέτρα λιτότητας για να μας δώσουν ελεημοσύνη οι Γαλλο-Γερμανοί, μπας και ορθοποδήσουμε. Όταν βγήκαν τα μέτρα όλοι ρίξαμε ένα γερό FACEBANG (συνδυασμός facepalm-headbang) και δυστυχώς δεν ήμασταν σε θέση να κάνουμε τίποτα. Και πάλι πριν κάνα-δυο μήνες έβαλε άλλα μέτρα και πάλι κλαίγαμε τη μοίρα μας.
Αυτή τη χρονιά γενικά είδαμε πολλά. Από εγκλήματα πάθους μέχρι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Η χρονιά αυτή ήταν μια αηδία. Από κάθε άποψη. Οπότε, το να πει κανείς "Χρόνια πολλά, με υγεία" κουλουπού κουλουπού, θα είναι το λιγότερο κοροϊδία. Όχι ειρωνεία. Η ειρωνεία είναι καλοπροαίρετη. Βέβαια και οι ευχές που δίνονται μεταξύ ανθρώπων είναι καλοπροαίρετες, αλλά και η μαλακία έχει τα όριά της. Εγώ περισσότερο συλλογίζομαι αυτά που θα έρθουν. Το μυαλό μου είναι γεμάτο ενδεχόμενα. Και δεν σταματάει να δημιουργεί καινούρια. Κάτι τέτοιες ώρες εύχομαι να ήμουν ηλίθιος ώστε να μην καταλαβαίνω τι γίνεται γύρω μου. Αλλά....
Σιχαίνομαι να γίνομαι πεσιμιστής, αλλά όταν κανείς προσπαθεί να δει τα πράγματα αντικειμενικά, βλέπει το σκοτάδι που μας καλύπτει. Ο ρεαλισμός είναι καταδικασμένος να συνοδεύεται από πεσιμισμό στις μέρες μας. Κι ας χτυπιούνται τα κοπρόσκυλα των κομματικών παρατάξεων στα ΤΕΙ και τα ΑΕΙ για την οικονομική κατάσταση του τόπου. Αυτοί θα γίνουν οι μελλοντικοί πολιτικοί και τότε να τους δούμε τι θα κάνουν.
Οπότε, κι εγώ καλοπροαίρετα θα το πω κι ας έρχομαι σε αντίθεση με αυτά που είπα πέντε γραμμές παραπάνω. Χρόνια πολλά, καλή χρονιά να έχουμε, με υγεία πνευματική ΚΑΙ σωματική και ας ελπίζουμε να βγούμε από αυτόν το λάκκο που μας έχει ρίξει η "πολιτική" της χώρας και μετατρέπεται σε φαύλο κύκλο για το μέλλον.
TheReaper
Έρχεται στο τέλος του το 2011 και ενώ κάποτε συνηθίζαμε ωσάν Ελληνάρες να βγαίνουμε από τα ρούχα μας λόγω εορτών όπως αι κοπελούδαι αμπάβ, πλέον δε βγάζουμε ούτε τις χιλιοφορεμένες και τρύπιες κάλτσες μας, να τις κρεμάσουμε στο τζάκι μπας και μας αφήσει κάνα δώρο ο Αϊ Βασίλης. Αλλά μάλλον θα πάρει και τις κάλτσες εκείνες φέτος με τα μαύρα χάλια που οδηγηθήκαμε στη διάρκεια της χρονιάς.
Αυτά που είδαμε φέτος ήταν η λογική και αναμενόμενη συνέχεια της προηγούμενης χρονιάς. Πήγαμε από το κακό στο χειρότερο, η οικονομική κατάσταση του μέσου ελληνικού νοικοκυριού έχει στενέψει κατά πολύ και πλέον το ποσοστό ανέργων και αστέγων έχει εκτοξευτεί. Η εξαθλίωση στους δρόμους χτυπάει κόκκινο, η παιδεία των Ελλήνων φοιτητών γίνεται σκατά(κυριολεκτικά-δεν ξέρετε τι παίζει μέσα στα ανώτατα εκπαιδευτικά όσοι δεν είστε αυτήν τη περίοδο) και γενικά μας κάνουν να βάζουμε τα χέρια μας και να βγάζουμε τα μάτια μας.
Κάπου στα τέλη Μαΐου εμφανίστηκε το "Κίνημα των Αγανακτισμένων", οι οποίοι στην αρχή φαίνονταν να είναι ένα ενιαίο σύνολο με συγκεκριμένη ιδεολογία και άποψη. Αλλά τελικά, όπως πολύ καλά χαρακτήρισε ένας περιπτεράς όταν τους μαζεύαν οι μπάτσοι και διέλυσαν τους ινδικούς τους καταυλισμούς, είχε μετατραπεί στο κίνημα των πρεζάκιδων, των τοξικομανών και τον αστέγων. Είχα περάσει μερικές φορές από το Σύνταγμα εκείνη την περίοδο. Μία γιατί ο πιτσιρίκος από δω είχε γενέθλια και ήθελε να μας κεράσει και μία επειδή είχα μια εργασία κι έπρεπε να πάω στα τρία ξενοδοχεία που είναι εκεί στο Σύνταγμα. Μόνο αηδία μου προκάλεσε η επίσκεψη αυτή. Ακόμη κι αν έμεινα για λίγα λεπτά.
Αργότερα, προς το τέλος του καλοκαιριού, όλοι ακούγαμε για τα νέα μέτρα που θα έρχονταν και κρατούσαμε την ανάσα μας. Ο φίλτατος Βενιζέλος, αυτό το γουρούνι με ζωστήρα, που κατά τ' άλλα είναι και εξπέρ στα οικονομικά και στον ελεύθερό του χρόνο κάνει τον υπουργό, προανήγγειλε αυστηρότατα μέτρα λιτότητας για να μας δώσουν ελεημοσύνη οι Γαλλο-Γερμανοί, μπας και ορθοποδήσουμε. Όταν βγήκαν τα μέτρα όλοι ρίξαμε ένα γερό FACEBANG (συνδυασμός facepalm-headbang) και δυστυχώς δεν ήμασταν σε θέση να κάνουμε τίποτα. Και πάλι πριν κάνα-δυο μήνες έβαλε άλλα μέτρα και πάλι κλαίγαμε τη μοίρα μας.
Αυτή τη χρονιά γενικά είδαμε πολλά. Από εγκλήματα πάθους μέχρι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Η χρονιά αυτή ήταν μια αηδία. Από κάθε άποψη. Οπότε, το να πει κανείς "Χρόνια πολλά, με υγεία" κουλουπού κουλουπού, θα είναι το λιγότερο κοροϊδία. Όχι ειρωνεία. Η ειρωνεία είναι καλοπροαίρετη. Βέβαια και οι ευχές που δίνονται μεταξύ ανθρώπων είναι καλοπροαίρετες, αλλά και η μαλακία έχει τα όριά της. Εγώ περισσότερο συλλογίζομαι αυτά που θα έρθουν. Το μυαλό μου είναι γεμάτο ενδεχόμενα. Και δεν σταματάει να δημιουργεί καινούρια. Κάτι τέτοιες ώρες εύχομαι να ήμουν ηλίθιος ώστε να μην καταλαβαίνω τι γίνεται γύρω μου. Αλλά....
Σιχαίνομαι να γίνομαι πεσιμιστής, αλλά όταν κανείς προσπαθεί να δει τα πράγματα αντικειμενικά, βλέπει το σκοτάδι που μας καλύπτει. Ο ρεαλισμός είναι καταδικασμένος να συνοδεύεται από πεσιμισμό στις μέρες μας. Κι ας χτυπιούνται τα κοπρόσκυλα των κομματικών παρατάξεων στα ΤΕΙ και τα ΑΕΙ για την οικονομική κατάσταση του τόπου. Αυτοί θα γίνουν οι μελλοντικοί πολιτικοί και τότε να τους δούμε τι θα κάνουν.
Οπότε, κι εγώ καλοπροαίρετα θα το πω κι ας έρχομαι σε αντίθεση με αυτά που είπα πέντε γραμμές παραπάνω. Χρόνια πολλά, καλή χρονιά να έχουμε, με υγεία πνευματική ΚΑΙ σωματική και ας ελπίζουμε να βγούμε από αυτόν το λάκκο που μας έχει ρίξει η "πολιτική" της χώρας και μετατρέπεται σε φαύλο κύκλο για το μέλλον.
TheReaper
Εντάξει, τα σπασε το κειμενο. Ρεσιτάλ.
ΑπάντησηΔιαγραφή