Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Απολογισμός μιας ημέρας

Είναι λίγο μετά τις 12.30 τα μεσάνυχτα. Έχω κάνει ό,τι ήταν να κάνω όλη τη μέρα, έχω ακούσει ό,τι ήταν να ακούσω. Τώρα κάθομαι και σκέφτομαι όλα όσα έκανα και όλα όσα άκουσα.

Μέσα σε αυτά που άκουσα ήταν και η απόπειρα δολοφονίας τεσσάρων αστυνομικών. Άντε πάλι. Δηλαδή τι έφταιξαν οι κακόμοιροι και θέλει πάλι κάποιο διεστραμμένο μυαλό να τους σκοτώσει; Και το χειρότερο; Οι δύο από αυτούς πέθαναν. Ο ένας νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση και ο τέταρτος είναι με ένα τραύμα στο πόδι. Γιατί ρε παιδί μου; Σε τι σημείο έχει φτάσει ο κόσμος που δεν σκέφτεται ότι είναι αβάσταχτο βάρος να κουβαλάς κι άλλη ζωή στους ώμους σου; Τι είναι αυτό που ωθεί κάποιον στο να σκοτώσει; Προσωπικά, κατακρίνω όσους το παίζουν μάγκες με κάτι τέτοιες πράξεις.

Όπως επίσης κατακρίνω και τις διαρκείς απεργίες που γίνονται στα ΜΜΜ. Οι κύριοι(μην τους χαρακτηρίσω αλλιώς) της ΕΘΕΛ νομίζουν ότι θα τους ακούσει η κυβέρνηση αν σταματήσουν να μεταφέρουν τον κόσμο. Μα έτσι τον βασανίζουν! Δε θα τους ακούσει η κυβέρνηση, γιατί ούτε αυτή νοιάζεται για τον λαό. Ο Θεός όμως που νοιάζεται για τα δημιουργήματά του, θα βαρεθεί να μας ακούσει να χολωσκάμε και να βογκάμε με τις καθημερινές απεργίες, ώστε να έρθει σε σημείο να φέρει τη Δευτέρα Παρουσία νωρίτερα. Όχι για εμάς. Για τα φουκαριάρικα τα αυτιά του, που θα ιδρώσουν να ακούνε το "Ωχ, Θεέ μου" και "Ωχ, Θεέ μου". Μόνο τότε θυμόμαστε ότι υπάρχει. Όταν ζοριζόμαστε.

Τέλος πάντων, άλλο ένα κύμα απεργιών έρχεται από σήμερα(2/3) με κορύφωση την επόμενη Τετάρτη όπου θα γίνει 24ωρη απεργία. Να δω πως θα την τελειώσω τη ρημάδα τη σχολή, που είναι στο Αιγάλεω και δεν μπορεί να με μεταφέρει κανένας από τους δικούς μου.

TR

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου